Muurvast zat ik. In een opwelling begon ik aan een blogreeks. 6 blogartikels had ik mezelf vooropgesteld. 1,2,3 – gaat goed- ,4,5…. En daar kwam hij, mijn eerste writersblok. De inspiratie voor mijn finaleblog nummer 6 kwam maar niet. Mijn anders zo creatieve brein, kreeg die laatste blogpost maar niet ter wereld. Weken zijn er voorbij gegaan, ik gaf het eigenlijk al op. Maar deze week kwam hij, mijn helder moment, mijn aha-erlebnis.
Het begon ’s ochtends bij mijn klant in Hasselt. Tijdens de pauze in een workshop sprak een collega mij aan. “Febe, hoe gaat het met je? “ Nog voor ik kon antwoorden, gaf hij zelf het antwoord. “Jij schijnt echt, volgens mij ben jij gelukkig in het leven.” “Klopt Wim, dat ben ik.”
Ik zou die dag nog meer gaan schijnen, maar dat wist ik toen nog niet.
’s Avonds sta ik met enkele vrienden, elk met een eigen zaak, te praten. Het gesprek gaat op een bepaald moment over het harde leven als ‘ondernemer’. Je elke dag te pletter werken, nooit gemoedsrust kennen en financieel nooit zeker zijn of je de volgende maand wel een inkomen zal hebben. Ik aanhoor de conversatie en laat merken dat ik het er niet eens mee ben. “Ah natuurlijk, dat komt omdat jij geen ondernemer bent, maar een schijnzelfstandige”, zegt een vriendin. Ik kijk verward en vraag: “Ik heb de afgelopen jaren 4 bedrijven opgericht, waarvan 2 in het buitenland. Ik slaag erin om vandaag 3 van deze bedrijven te combineren én ook nog eens te laten groeien. “
“Als dat niet valt onder ‘ondernemen’ vraag ik mij af wat jouw definitie van ondernemen is en waarom ik aanzien wordt als schijnzelfstandige?”
Ze antwoordt meteen “Jij hebt de zekerheid van een inkomen iedere maand en moet je niet elke dag druk maken over waar je je volgende klant zult vinden”. Als dat de definitie is van ondernemen, dan ben ik, gelukkig maar, geen ondernemer, maar wel een trotse ‘schijn’zelfstandige.
“Jij bent geen ondernemer, maar een schijnzelfstandige”
Afgelopen periode was veel ploeteren, investeren in opleidingen en coaching, mijzelf verdiepen in schaalbare businessmodellen en nieuwe manieren van werken. Klanten overtuigen om met mij mee te denken en te zoeken naar oplossingen om 3 bedrijven te combineren. En dat alles… met succes. Ik vond mijn tribe, onderneemsters die ondernemen met maar 1 doel: ondernemen voor meer vrijheid, lees: meer tijd én financiële vrijheid. Ik vond een balans tussen alle dingen die ik doe. Schijnzelfstandige zijn noemt dat blijkbaar. Oh, wat heerlijk!
Maar deze conversatie illustreert een ander, veel ernstiger probleem. Druk, druk, druk blijft een soort synoniem van succesvol. Een ontplofte agenda is het teken dat je het werkelijk gemaakt hebt. Zo bleek ook gisteren weer. De ratrace wordt ons niet opgedrongen, we gaan hem blijkbaar zelf opzoeken en ook nog eens bombarderen tot successymbool.
Ik koos ervoor om op een andere manier te gaan schijnen blijkbaar.
Alles is bijna te koop, maar ‘tijd’ blijkt bijna uitverkocht, er heerst zelf een grote schaarste aan tijd, probleem is dat je hem ook niet kunt bijmaken. “quality time” wordt door velen heilig verklaard en aanbeden. Lijkt mij dat als ik tijd heb om te dromen te realiseren en dat samen met mijn partner in mijn geval, en we ons daarmee ook nog eens een mooi inkomen realiseren, dat ik bijzonder succesvol ben.
En het stopt hier niet. Het aha-moment kwam toen ik in de auto naar huis reed.
‘Rêve’ wordt een echt een luxe-oord, heb ik besloten. Het is de vakantiebestemming voor de allerrijksten der aarde.
‘Rêve’ wordt een echt een luxe-oord, heb ik gisteren besloten. Het is de vakantiebestemming voor de rijksten der aarden. Zij die ‘tijd’ hebben. Gisteren bedacht ik mij dan ook meteen de visie van ‘Rêve’. We gaan met ‘Rêve’ een ode brengen aan de ‘tijd’.
We brengen de verleden tijd terug tot leven in ons dorpje dat we ‘Rêve’ gedoopt hebben. Eigenhandig knappen we het hele dorp op, tijd dat dat kost! Onze gasten moeten ook tijd hebben. Tijd om te genieten van lekker eten, lekkere wijnen, avonden en uren keuvelen, een boek lezen op het strand. Tijd om te wandelen, tijd om te genieten van de houtgestookte sauna en hottub, tijd om nog eens echte espresso koffie te maken. Niks druk op de knop, niks raprap. Een halfuur zal het duren voor je hout van de sauna en de hottub goed aan het branden is. Het zal nog eens een halfuur duren voor je er daadwerkelijk van kan genieten. Je zal wel zeker twee uur nodig hebben om alles te proeven van verse zelfgemaakte lekkernijen op de ontbijttafel.
Wij zijn geen tussenstop. Bij Rêve verblijf je minstens 3 nachten.
Ik zei het al, enkel de rijksten der aarde zullen zich een verblijf bij Rêve kunnen veroorloven.
Dankjewel om mijn blog te volgen!
Reacties
Een reactie posten